۲- شرکت با مسئولیت محدود: در بند ب ماده ۱۱۴ ق.ت. (شرکت با مسئولیت محدود): «در صورت تصمیم عده ای از شرکای که سهم الشرکه آن ها بیش از نصف سرمایه شرکت باشد.»
در این بند قانون در مورد انحلال شرکت برای حمایت شرکای تسهیلاتی قائل شده مثلاً انحلال شرکت را با اکثریت نصف به علاوه یک دارندگان بیش از نصف سرمایه جایز دانسته و حال آن که تغییر اساسنامه با اکثریت سه ربع دارندگان سرمایه است که اکثریت عددی هم داشته باشند در صورتی که انحلال شرکت بالاتر از تغییر اساسنامه است. از طرف دیگر برای تغییر اساسنامه، اکثریت کمتری ممکن است در اساسنامه مقرر شود ولی برای انحلال به تبعیت اساسنامه، اگر اکثریت کمتر از میزان مقرر قانونی معین شده باشد، قانونی نیست.[۴۷]
۳- شرکت مختلط سهامی: در بند ج ماده ۱۸۱ ق.ت. (شرکت مختلط سهامی): «بر حسب تصمیم مجمع عمومی و رضایت شرکای ضامن»
بر اساس مادۀ فوق مجمع عمومی به خودی خود نمیتواند تصمیم به انحلال شرکت بگیرد،[۴۸] در این جا تصمیم مجمع عمومی میبایست با رضایت تمامی شرکای ضامن صورت گیرد و اگر تمامی مجمع عمومی رضایت بر انحلال داشته باشد و حتی اگر یک نفر شریک ضامن راضی به این امر (انحلال) نباشد شرکت به حیات خود ادامه میدهد مگر در موردی که در بند دیگر این ماده به صورت مفصل در آن خصوص صحبت خواهیم نمود. در مورد حد نصاب مجمع عمومی برای تصمیم به انحلال می بایستی گفت که قانون تجارت در این مورد سکوت اختیار کرده‌است، به نظر می‌رسد که مقررات حاکم به حد نصاب برای تشکیل مجمع شرکای باید مفاد اساسنامۀ تنظیمی و مورد توافق همۀ شرکای باشد.
۴- شرکت تعاونی: در شرکت های تعاونی به استناد از مادۀ ۵۳ و ۵۴ همین قانون شرکت تعاونی در موارد ذیل منحل می شود:
«تصمیم مجمع عمومی فوق العاده»: مجمع عمومی فوق العاده بنا به تقاضای کتبی حداقل یک سوم اعضای تعاونی و یا اکثریت مطلق اعضاء هیئت مدیره و یا بازرس یا بازرسان با حضور حداقل دو سوم اعضاء کل مجمع تشکیل می شود.[۴۹]
۵- ل.ق.ت. مصوب ۱۳۹۱: در بند ۳ ماده ۳۰۹ ل.ق.ت. مصوب ۱۳۹۱ همانند بند ۴ ماده ۱۹۹ ل.ا.ق.ت. مصوب ۱۳۴۷ مجمع عمومی فوق العاده صاحبان سهام را به هر علتی مختار دانسته است که شرکت را منحل نمایند.
بند سوم: پیش‌بینی انفساخ یا فسخ در اساسنامه تحت شرایط معین:
فسخ یا انفساخ توسط سهام‌داران، موجب انحلال شرکت تجارتی در بعضی از شرکت های تجارتی می شود گاهی اوقات این فسخ توسط عده ای صورت می‌گیرد و گاهی نیز توسط یک نفر می‌تواند انجام پذیرد شرکت هایی که فسخ یا انفساخ در آن ها پیش‌بینی شده اند عبارتند از: شرکت با مسئولیت محدود، تضامنی، نسبی، مختلط غیر سهامی، مختلط سهامی و ل.ق.ت. مصوب ۱۳۹۱٫
۱- شرکت با مسئولیت محدود: مطابق بند «د» ماده ۱۱۴ ق.ت. «در مورد فوت یکی از شرکای اگر به موجب اساسنامه پیش‌بینی شده باشد.». فوت یکی از شرکای سبب انحلال شرکت با مسؤلیت محدود نیست منتها اگر به موجب اساسنامه این امر پیش‌بینی شده باشد عملاً شرکت منحل می شود، نتیجتاً شرکت با مسئولیت محدود در صورت فوت یکی از شرکای و در صورتی که در اساسنامه پیش‌بینی شده باشد منحل می‌گردد قانون گذار این امر را پیش‌بینی ننموده است که شرکت خود به خود منحل می‌گردد یا با درخواست هر یک از شرکای به نظر می‌رسد از آن جایی که شرکای این امر را در اساسنامه پیش‌بینی نموده باشند با فوت هر یک از شرکای شرکت منفسخ می شود.
۲- شرکت تضامنی: مطابق بند «د» ماده ۱۳۶ ق.ت. «در صورت فسخ یکی از شرکای مطابق ماده ۱۳۷» ماده ۱۳۷ ق.ت. «فسخ شرکت در صورتی ممکن است که در اساسنامه این حق از شرکای سلب نشده و ناشی از قصد اقرار نباشد، تقاضای فسخ باید شش ماه قبل از فسخ کتباً به شرکای اعلام شود.»
قانون گذار فسخ یکی از شرکای را موجب انحلال شرکت تجارتی می‌داند منتها در اینجا این فسخ باید واجد شرایطی باشد از جمله آن که در اساسنامه این حق از شریک مذبور سلب نشده باشد و ثانیاًً قصد اضرار به دیگر شرکای را نداشته باشد، ثالثاً تقاضای فسخ باید شش ماه قبل از آن که بخواهد درخواست کند به شرکای اعلام گردد، در مورد قصد اضرار می توان گفت قصد و اضرار که قانون گذار در ماده ۱۳۷ آورده است منظور شرکای هستند چون اگر منظور طلبکاران بودند قانون گذار می بایست اشارتی به آن می نمود.[۵۰]
۳- شرکت نسبی: مطابق ماده ۱۸۹ ق.ت. آنچه که راجع به انحلال شرکت تضامنی وجود دارد در مورد شرکت نسبی نیز جاری است.
۴- شرکت مختلط غیر سهامی: مطابق ماده ۱۶۱ ق.ت. «مقررات مواد ۱۳۶ و … در مورد شرکت مختلط غیر سهامی نیز جاری است.
۵- شرکت مختلط سهامی: مطابق بند «ب» ماده ۱۸۱ ق.ت. «برحسب تصمیم مجمع عمومی در صورتی که در اساسنامه این حق برای مجمع مذکور تصریح شده باشد» تصمیم مجمع عمومی از مواردی است که می بایستی از قبل از اساسنامه پیش‌بینی شده باشد. همان طور که در مورد تراضی اکثریت شرکای توضیح دادیم گاهی اوقات شرکت مختلط سهامی بر حسب تصمیم مجمع عمومی و رضایت شرکای ضامن می‌تواند منحل گردد[۵۱] در اصل این مورد از مواردی است که قانون گذار راه را برای شرکای باز نموده است حتی اگر در اساسنامه پیش‌بینی نشده باشد صرف رضایت همۀ شرکای ضامن در مجمع عمومی می‌تواند موجب انحلال شرکت شود باید خاطر نشان گردد در مورد بندهای ب و ج ماده ۷۲ جاری است که می‌گوید «تصمیمات مجمع عمومی با اکثریت آرا خواهد بود».
مطابق بند «د» ماده ۱۸۱ ق.ت. «در صورت فوت یا محجوریت یکی از شرکای ضامن مشروط بر این که انحلال شرکت در این موارد در اساسنامه تصریح شده باشد» در اینجا فوت یا محجوریت شرکای ضامن در صورتی موجب انفساخ شرکت تجارتی است که این موجب از قبل در اساسنامه پیش‌بینی شده باشد و قانون گذار فوت یا محجوریت یکی از شرکای ضامن را با توجه به آن که در اساسنامه پیش‌بینی شده باشد موجب انحلال می‌داند نه شرکای دیگر را (به جز شرکای ضامن).
۶- در بند ۲ ماده ۵۴۰ ل.ق.ت. مصوب ۱۳۹۱ «در صورت فوت یا محجور شدن هر یک از شرکای با مسئولیت محدود، مشروط به پیش‌بینی در اساسنامه» فوت یا محجور شدن هر یک از شرکای با مسئولیت محدود سبب انفساخ شرکت تجارتی در صورتی که در اساسنامه این امر پیش‌بینی شده باشد می‌گردد تفاوتی این بند با بند د ماده ۱۸۱ ق.ت. دارد در این است که آن جا فوت یا محجوریت هر یک از شرکای ضامن را سبب انحلال می‌داند اما این بند شرکای با مسئولیت محدود را، این ماده از موارد انحلال شرکت مختلط غیر سهامی می‌باشد.
گفتار دوم: حقوق انگلستان
در حقوقانگلستان انحلال داوطلبانه به سه صورت شکل می‌گیرد هر یک را به صورت مفصل بیان مینماییم:
بند اول: انحلال داطلبانه به موجب مقررات اعضاء و طلبکاران:
انحلال داوطبانه با قصد و نیت شرکای برای انحلال شرکت در مجمع عمومی برای این منظور تشکیل می‌گردد که شرکت نمی تواند مسئولیت ادامه تجارت را بر عهده بگیرد و عملاً شرکای هدف و نیت خاصی از انحلال شرکت تجارتی دارند که همین هدف و نیت است که موجب می شود شرکت تجارتی به وسیله شرکای منحل گردد و می توان این هدف را از عمده ترین اهداف دانست.[۵۲]
“
فرم در حال بارگذاری ...