وبلاگ

الیاف پلی پروپیلن:
پروپیلن محصول جانبی پالایشگاههای نفتی است ، وقتی پروپیلن تحت شرایط معینی پلیمریزه شود پلیمرهای قابل مصرف در تولید لیف بدست می آید یعنی پلی پروپیلن بدست می آید.
بعد از انجام پلیمریزاسیون و تولید پلیمر ، پلیمر ذوب شده و توسط پمپی از میان رشته سازها عبور می نماید. استفاده از این فراید ریسندگی ( ریسندگی مذاب ) بدلیل ارزان بودنش رایج است. پلیمر قبل از ریسندگی محتوی 50 % بلور است که این مقدار پس از ریسیده شدن به 33% افت می کند سپس لیف حاصله کشیده شده و در نتیجه مقدار بلورینگی محتوی به 47% افزایش می یابد. آنگاه تحت فرآیند آنیله شدن قرار می گیرد- یعنی گرمای نهایی به آن داده می شود و بدین ترتیب با افزایش درجه حرارت به تحرك مولکول های پلیمر افزوده گردیده و فرصت دیگری برای مرتب شدن به آنان داده می شود تا به نحو مناسب تری در کنار یکدیگر قرار بگیرند.

سطح مقطع لیف کاملا به صورت مدور می باشد و جدیدا لیف هایی به سطح مقطع مربع مستطیل و مثلثی تولید شده که از جلا خاصی برخوردار بوده و در مقایسه با نخ های پیوسته دارای سطح مقطع مدور و ظاهری تخت و کدر ، بسیار جالب توجه می باشد.
خصوصیات الیاف پلی پروپیلن به شرح زیر می باشد:
1- چون دارای جذب آب نزدیک به صفر می باشد قوام و تطویل آن در حالت خشک و تر یکسان است.
2- نور خورشید به مدت طولانی باعث تخریب شدنش می گردد.
3- در برابر عوامل شیمیایی مقاوم می باشد.
4- نقطه نرم شدن در حدود 155 درجه سانتیگراد می باشد.
5- در برابر سرمای فوق العاده زیاد بسیار مقاوم می باشد.
6- بی رنگ می باشد و به سختی رنگ می پذیرد.
7- بدلیل پایین بودن وزن مخصوص خطی در آب به صورت شناور قرار می گیرد.
8- ارزان می باشد.
9- فاقد الکتریسیته ساکن و شوك های آزاردهنده می باشد.
10- ضمن مواجه شدن با سیگار روشن بطور موضعی ذوب و نازیبا می گردد.