وبلاگ

نانو تکنولوژی از جمله علومی است که امروزه مورد توجه قرار گرفته است. مهمترین کاربردهای نانو تکنولوژی در صنایع پزشکی و دارویی در تولید نانو داروها، تولید انرژی و صنعت نفت، صنایع دفاعی و امنیتی جهت تولید ادوات نظامی، صنایع الکترونیکی و ارتباطی در تولید تراشه های حافظه، بهینه ساز محیط زیست و صنایع غذایی می باشد. این تکنولوژی فناوری نوین میان رشته ای است که در دهه های اخیر سبب پیشرفت در صنعت نساجی نیز شده است. در صنعت نساجی نانو تکنولوژی در تولید الیاف نانو و تکمیل منسوجات کاربرد وسیعی دارد. از جمله این فرآیندهای تکمیلی تکمیل های ضدباکتری و میکروبی، ضد چروک، آنتی استاتیک، دفع چرک، مقاومت در برابر اصطکاک و ضد اشه ماوراء بنفش (UV) می باشند.

پرتوهای فرابنفش موجود در طیف نور خورشید دارای سه محدوده طول موجی 400 – 315 نانومتر (UVA)، پرتوهای 315 – 280 نانومتر 

(UVB) و 280 – 100 نانومتر (UVC) می باشد. با وجود اینکه بخش زیادی از در مناطق بالای جو جذب می شوند و شدت انرژی فوتوهای UVC پس از عبور از لایه اوزن در سطح زمین به صفر می رسد، اما انرژی فوتوهای UVB و UVA به پوست بدن آسیب می رساند. استفاده از لباس های مناسب و کرم های ضد آفتاب به عنوان از بهترین روش ها برای محافظت از پوست بدن می باشند. میزان انتقال تشعشعات ماوراء بنفش از منسوجات به پارامترهای متعددی از جمله نوع الیاف، ساختار بافت، فواصل بین نخ ها، نوع ماده رنگزا، عمق آن و نیز مواد تکمیلی بستگی دارد. الیاف ابریشم حساس ترین لیف به تشعشع UV بوده و در اثر تشعشع بسیاری از زنجیرهای پپتیدی و پیوندهای بین مولکولی آن شکسته می شوند و استحکام الیاف کاهش می یابد. همپنین تشعشع UV بر رنگزاهایی که با سطح الیاف پیوند داده اند، تأثیر دارد. مهمترین تأثیر تشعشع UV بر رنگزاها، فتولیز یا تجزیه شیمیایی بر اثر تابش نور، فوتواکسیداسیون یا اکسایش در اثر نور و احیاء شدن در اثر نور می باشند. ساختار شیمایی رنگ نیز یکی از مهمترین عوامل از نظر ثبات نوری است. رنگزاها و پیگمنت های رنگ پریده می توانند به عنوان حساس کننده کالا در برابر نور یا تجزیه کننده نور عمل کنند.

ترکیباتی به شکل فیزیکی تشعشع UV را دفع می کنند و این ترکیبات با سه روش شامل دفع مستقیم، غیرمستقیم و مکانیزم پلیمری عمل می کنند. مهمترین مواد دافع فیزیکی مستقیم دی اکسید تیتانیوم و اکسید روی می باشند. در محدوده UVA مقاومت اکسید روی بیشتر از دی اکسید تیتانیوم می باشد و این ماده تشعشع UV را بیشتر جذب می کند تا پخش. اکسید روی از موادی است که از فرآیند فوتوکاتالیز تبعیت می کند.