وبلاگ

الیاف ضد میکروبی در ابتدا توسط دانشمند انگلیسی به نام Acordis به دست آمده نظریه ایشان منطبق بر قطع زنجیره فضایی با حذف باکتری های قابل هضم برای موجودات زنده می باشد. الیاف تحت نام Amicor از لانه گزینی باکتری ها جلوگیری می کرده و الیاف دیگر به نام Amico pior از بین برنده قارچ ها بوده و جزء دسته الیاف ضد آلرژی برای بالش ها و پتوها محسوب می شده است.
عملیاتی که برای حفاظت منسوجات از حمله بیولوژیکی بر روی الیاف انجام می شود عبارتند از:

1) رهاسازی تحت کنترل، 2) اصل بازیافتی و 3) عملیات پیشگیری یا سرد کردن جایی که امکان رشد است را ببندیم. در راه اول با استفاده از آزاد نمودن آهسته مواد ضدمیکروبی بروی پارچه ای که در پروسه تولید می باشد می توان خاصیت ضدمیکروبی که به صورت تزریق بروی پارچه می شود را می توان با استفاده از دو روش فیزیکی و شیمیایی تولید نمود این روش به عنوان یک روش مفید در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد. بنابراین مواد ضدمیکروبی به صورت یه حمامی که پارچه در آن عملیات می شود اضافه می گردد و پارچه 

تولیدی پس از عملیات دارای خاصیت بازدارندگی در رشد میکروارگانیسم ها خواهد شد. متاسفانه این گونه مواد شیمیایی اگر پیوند کولانسی مناسبی را با الیاف پارچه در هنگام تزریق پیدا نکنند به راحتی پس از شستشو از بین خواهند رفت بنابراین خواص ضدباکتری قابل بازگشت نمی باشد. تکمیل کننده های ضد میکروبی و ضد حشرات با استفاده از 1) روش مکانیزم رهاسازی تحت کنترل نقش ایفا می کند وجود رطوبت برای باکتری ها قارچ ها ویروس ها و دیگر ارگانیسم ها محیط مناسبی برای رشد و تولید بیماری خواهد بود اما برای فعال شدن خاصیت ماده و ضد میکروبی و ضد قارچی نیز رطوبت نیاز می باشد و این رطوبت باعث می گردد که ماده ضد باکتری یا ضد قارچی به میزان قابل توجهی از رشد میکربی و قارچ جلوگیری به عمل آورد. به هرحال برای رسیدن به یک خاصید ضد مخمری و ضدقارچی پارچه تکمیل شده بایستی با از بین برنده های قارچی به آهستگی آغشته شده و مدت طولانی در فضای باز نگهداری شود.

2) در روش دوم یک تکنولوژی ساده قابل احیاء می باشد گروه پیوندی ماده ضدمیکروبی با الیاف پارچه بعد از شستشو با مواد شیمیایی مخصوصی چون محلول های سفید کننده رقیق شده می تواند مجددا احیا شود تا خاصیت ضدمیکروبی در پارچه مورد نظر به وجود آید. این روش اصلاحی ممکن است با استفاده از روش هیدرولیز یا اکسیداسیونی گروهی از الیاف و یا تکمیل الیاف و یا در معرض نور قرار دادن جهت فعال شدن خاصیت های مورد نظر صورت پذیرد. در این روش به طور عمده می تواند این تصور را نمود که مواد ضدمیکروبی جهت میکروارگانیسم ها و یا حشرات به صورت یک مخزن کوچکی حاوی مواد فعال کننده است می باشد و برای مدت های طولانی می تواند موثر و مفید عمل کند.
3) در روش سوم تکمیل کننده های پارچه و منسوج با استفاده از یک روش مهارسازی الیاف در مقابل میکروارگانیسم ها و حشرات باعث جلوگیری از آسیب های بیولوژیکی خواهد شد. اثر تکمیل کننده هایی که از این مکانیزم موثر برای جلوگیری از آسیب الیاف در گذشته به صورت تجاری مانند تکمیل کننده FWWMR مورد استفاده قرار گرفته بودند علاوه بر خاصیت ذکر شده دارای خواصی چون ضد شعله ور شدن و از بین برندگی قارچ را در خود داشتند در سال های بعد با پیدایش ویروس های خطرناکی چون HIV و هپاتیت سعی بر این شد که از پارچه هایی استفاده شود که دارای خاصیت بازدارندگی در برابر تبادل عرق و رطوبت و خون باشند و بدین وسیله سلامتی مشخص مصرف کننده را حفظ نمایند این پارچه ها اساسا بر پایه خاصیت دهنده آب و یا پوشش های ضد آبی تولید گردیده اند. به هرحال پارچه هایی که از قبیل گورتکس “Gortex” نام تجاری این پارچه، که دارای خاصیت تبادل هوایی و سوراخ های بسیار ریز هستند می توانند یک لباس محافظت کننده در برابر مایعات بیماری زای بدن شخص مبتلا ایفای نقش کند.