اگرچه مردم برای مدت ها در مبارزه با امراض از مواد طبیعی استفاده می کردند و اگرچه برای قرن ها باکتری ها و میکروب ها به عنوان مواد تولید کننده بیماری ها شناخته می شد، تنها در قرن بیستم تولید محصولات ضد میکروبی روی منسوجات کاربرد پیدا کرده است.
یکی از دلایل نهانی انتقال امراض استفاده عمومی از منسوجات بیمارستانی می باشد، امروزه جهت جلوگیری از انتقال عوامل بیماری زا و رعایت مسایل بهداشت استفاده از البسه یکبار مصرف در بیمارستان ها بسیار گسترش یافته است. این امر در کشورهای پیشرفته بسیار رواج دارد و در کشور ما نیز به تازگی در حال رشد می باشد.
همچنین انجام عملیات ضدمیکروبی روی این البسه از مهمترین روش های حفاظت تیم جراحی در جلوگیری از انتقال باکتری ها و امراض از بیمار می باشد.
در این پروژه فرآیند تکمیل ضد میکروبی بر روی منسوج نبافته از جنس ویسکوز، پلی پروپیلن و پلی استر صورت گرفته است به علاوه از مواد تکمیلی دفع آب روی این منسوجات استفاده شد تا به عنوان سری مانع نفوذ خون و مایعات (به عنوان حامل ویروس ها و میکروب ها) به لباس و انتقال به بدن و سایر البسه پرسنل گردد.
فصل اول
کلیات
1-1- روش های تولید منسوجات بی بافت
در سال 1974 یک شرکت آمریکایی محصول جدیدی را که الیاف به وسیله چسب به صورت تار عنکبوتی به هم متصل شده بود به عنوان منسوج برای اولین بار تولید کرد.
هرچند نمدها (Felts) از گذشته های بسیار دور کاربرد داشت. اما به عنوان منسوج بی بافت (Non Woven) شناخته نمی شد.
طبق تعریف سازمان بین المللی استاندارد (ISO) منسوج بی بافت ورقه یا لایه ای است که الیاف در آن به شکل بی نظم (Random) یا آرایش یافته (Oriented) است و اتصال آن ها از طریق اصطکاک، خود چسبندگی یا چسبندی به وجود می آید.
معمولا محصولاتی مانند کاغذ و پارچه های بافته شده تاری – پودی (Woven) و بافته شده های حلقوی (knitted) و توربافی و نواربافی و محصولاتی که از روش گره زنی (Knoting) تولید و عرضه می شوند و بافندگی های معمول و غیرمعمول از منسوجات نبافته تفکیک می گردند.
در حقیقت صنعت منسوج نبافته از میان صنایع نساجی، کاغذسازی و چرم و پلاستیک پدیدار شده و در حال حاضر مستقلا در حال توسعه می باشد.
امروزه استفاده از روش های ترکیبی و ابتکارات و نوآوری های مختلف باعث تکامل، اصلاح و پیشرفت تولید منسوجات بی بافت گردیده است و لذا مصرف آن نیز رشد چشمگیری یافته است.
تولید منسوجات نبافته را می توان در سه مرحله شرح داد، اگرچه تکنولوژی مدرن سبب می شود که برخی از این مراحل باهم، همپوشانی و تداخل داشته باشند و حتی در برخی موارد هر سه مرحله همزان صورت گیرد.
این سه مرحله عبارتند از:
– تولید لایه یا وب (Web Formation)
– اتصال و استحکام بخشی (Web Bonding)
– تکمیل (Finishing)
به دلیل امکان تنوع استفاده از مواد خام گوناگون که منجر به تولید محصولات متنوعی نیز می شود، هرکدام از این سه مرحله می تواند به صورت های گوناگون انجام شود.
فرم در حال بارگذاری ...