وبلاگ

در این فصل پس از بیان مساله تحقیق به اهمیت و ضرورت تحقیق می پردازیم همچنین اهداف تحقیق را بیان می كنیم و سپس به چارچوب نظری و مدل تحلیلی تحقیق اشاره می كنیم در ادامه به ارائه فرضیات تحقیق و تعریف واژه ها و اصطلاحات تحقیق می پردازیم .  
2-1 تاریخچه مطالعاتی
روکا و همکاران
درتحقیقی به بررسی مشکلات منتج به سرمایه­گذاری کمتر از حد و سرمایه­گذاری بیشتر از حد پرداختند آنها نشان دادند تقابل بالقوه موجود میان مدیریت، مالکیت وام و وام دهندگان به ساختار سرمایه حاکمیت شرکتی و سیاستهای سرمایه­گذاری شرکت اثر گذاشته و منجر به افزایش اتخاذ تصمیمات ناکارا توسط مدیریت و انجام سرمایه­گذاریهای غیر بهینه که هر دو از عوامل اصلی سرمایه­گذاری کمتر و بیشتر ازحد می­باشند. می­گردد، همچنین تصمیم­گیری اشتباه مدیران در انتخاب پروژه­های زیان ده و یا دارای ریسک بالا منجر به سرمایه­گذاری کمتر از حد یا بیشتر شده و منافع مالکان و وام دهندگان را با مشکلاتی مواجه می­سازد.
وردی:

وی در تحقیقی به بررسی رابطه بین کیفیت گزارشگری­ مالی و کارایی سرمایه­گذاری در نمونه­ای متشکل از 38،062 شاهد (شرکت- سال) در طی سالهای 1980 تا 2003 پرداخت وی کیفیت گزارشگری مالی را با استفاده از مدل جونز و از طریق نمودار کیفیت اقلام تعهدی بررسی نمود و نشان داد که شاخص­های کیفیت گزارشگری مالی هم با سرمایه­گذاری کمتر از حد و هم با سرمایه­گذاری بیش از حد رابطه­ای منفی دارد گذشته از این نتایج، وی دریافت که ارتباط میان کیفیت گزارشگری مالی با سرمایه­گذاری بیش از حد برای شرکت­هایی که دارای مانده 

وجه نقدی بیشتری هستند و سرمایه­گذاران پراکنده­ای دارند بسیار قوی می­باشد که این امر خود اشاره دارد به اینکه کیفیت گزارشگری مالی عدم تقارن اطلاعاتی ناشی از مشکلات نمایندگی و در نتیجه هزینه­های سهامداران برای نظارت بر مدیریت را کاهش داده و منجر به گزینش صحیح پروژه­های می­گردد وی همچنین نشان داد رابطه کیفیت گزارشگری مالی با سرمایه­­گذاری کمتر از حد برای شرکتهایی که با محدودیت دارای تأمین مالی مواجه بوده قوی­تر می­باشد در نهایت، محقق در این پژوهش اثبات می­کند که رابطه بین کیفیت گزارشگری مالی (کیفیت اقلام تعهدی) و کارایی سرمایه­گذاری برای شرکت­های دارایی محیط اطلاعاتی با کیفیت پایین، قوی­تر است.

بیدل و هیلاری:
آنها در تحقیق دیگر خود با عنوان چگونه کیفیت حسابداری مالی، کارایی سرمایه­گذاری را افزایش می­دهد را به بررسی رابطه این دو متغیر پرداخته ونشان دادند که کیفیت بالاتر حسابداری عدم تقارن اطلاعاتی موجود بین افراد مطلع و آگاه وافراد ناآگاه را کاهش داده و موجب افزایش کارایی سرمایه­گذاری در اقلام سرمایه­ای در اثر رفع عیوب ممکن در آن که ناشی از گزینش نادرست و خطر اخلاقی می­باشد می­گردد آنها به این نتیجه دست یافتند که شرکتهای دارای کیفیت بالای حسابداری دارای بازگشت سرمایه بهتر و همچنین بازدهی بالاتر در سرمایه­گذاریهای خود بوده و این امر (کیفیت بالاتر حسابداری) همچنین بهره­وری سرمایه­گذاری در دارایی­های سرمایه­ای را نیز به صورت میانگین افزایش می­دهد با تلفیق این یافته با تحقیق قبلی آنها که مؤید کاهش حساسیت در برابر جریانات نقدی در زمان افزایش کیفیت حسابداری بود می­توان دریافت که کیفیت بالاتر حسابداری، سرمایه­گذاری بیش از حد را بیشتر از سرمایه کمتر از حد کاهش می­دهد آنها همچنین نشان دادند که حساسیت جریان نقدی ناشی از سرمایه­گذاری در برابر تغییرات کیفیت حسابداری در شرکتهای دارای مشکلات تأمین مالی بیشتر بوده و این حساسیت در شرکتهایی که جریانات نقدی تولید شده در فرآیندهای داخلی آنها کمتر از شرکتهایی باشد که دارای حجم زیادی از چنین جریانات نقدی هستند بسیار قوی­تر است یافته­های آنها مؤید این مطلب بود که شرکتهای دارای کیفیت حسابداری بالاتر امکان به هدر رفتن سرمایه­گذاری های صورت گرفته در اقلام سرمایه­ای را برای خود کاهش داده و الگویی از سرمایه­گذاری دراقلام سرمایه­­ای را ارائه می­دهند که علی­رغم پایداری بیشتر بسیار ناهمگن و متفاوت با سایر شرکتها می­باشد.
بیدل و هیلاری و وردی
این گروه در تحقیقی با عنوان چگونه کیفیت گزارشگری مالی با کارایی سرمایه­گذاری مرتبط است؟ به تبیین این موضوع پرداخته که کیفیت بالاتر گزارشگر مالی کارایی سرمایه­گذاری در اقلام سرمایه­ای را در اثر کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و در نتیجه عواملی چون گزینش نادرست یا خطر اخلاقی، افزایش داده و منجر به کاهش سرمایه­گذاری بیشتر و کمتر از حد می­گردد یافته­های آنها موید این مطلب بود که همبستگی مثبت یا منفی کیفیت گزارشگری مالی و سرمایه­گذاری در شرکتهایی که محیط عملیاتی آنها مستعد سرمایه­گذاری کمتر از حد یا سرمایه­گذاری بیشتر از حد می­باشد بیشتر است همچنین شرکتهایی دارای کیفیت گزارشگری مالی بالا انحراف کمتری از سرمایه­گذاریهای پیش­بینی شده و بودجه بندی سرمایه­ای خود داشته و حساسیت کمتری در مقابل شرایط اقتصادی ( در سطح شرکت، و نه سطح کلان اقتصادی) در این رابطه از خود نشان می­دهند. این نتایج بیانگر آن است که وجود پیش­بینی میان گزارشگری مالی و کارایی سرمایه­گذاری می­تواند اصطکاک میان این دو موضوع که عمدتاً نشأت گرفته از خطر اخلاقی و گزینش نادرست بوده و کارایی سرمایه­گذاری را مختل می­نماید کاهش دهد. آنها همچنین به این نتیجه دست یافتند که کیفیت بالای گزارشگری مالی در شرکتهایی که از نقدینگی مناسبی بهره­مند بوده و اهرم پایینی دارند (بدهی­ها اندکی دارند) با کاهش سرمایه­گذاری و در شرکتهایی که دارای محدودیت در نقدینگی بوده و اهرم بالایی دارند (بدهی­های بالایی دارند) با افزایش سرمایه­گذاری در ارتباط است. به علاوه شرکتهای دارای کیفیت گزارشگری بالا در زمانی که مجموع سرمایه­گذاریهای آنها انبوه باشد کمتر و زمانی که مجموعه سرمایه­گذاری­های آنها اندک باشد سرمایه­گذاری بیشتر می­نماید تحقیق فوق نشان داد کیفیت گزارشگری مالی، سرمایه­گذاری را برای شرکتهایی که دارای مشکلاتی در این زمینه می­باشند تسهیل و برای شرکهای دارای سرمایه­گذاری بیشتر از حد محدود می­سازد، در نتیجه شرکتهای دارای نسبت بالای گزارشگری کمتر محتمل است که از سطوح سرمایه­گذاری پیش بینی شده برای خود انحراف یابد. در نتیجه یافته آنها موید این مطلب بود که کیفیت گزارشگری مالی با سرمایه­گذاری کمتر و بیشتر از حد در ارتباط است رابطه علی میان کیفیت گزارشگری مالی و کارایی سرمایه­گذاری وجود دارد و بین کیفیت گزارشگری و سرمایه­گذاری کمتر و بیشتر از حد رابطه معناداری برقرار است.