وبلاگ

عملکرد سیستم قدرت در جهت تولید توان الکتریکی و سپس انتقال و تحویل آن به مشتریان در یک ولتاژ مناسب است. در این راستا محدودیت هایی وجود دارد که میزان این محدودیت ها و هزینه تحویل انرژی یک رابطعه معکوس باهم دارند. بنابراین همواره یک حالت بینابین برای قابلیت اطمینان و هزینه تحویل توان در نظر گرفته می شود. آنچه که در این میان برای مشتریان (و بخصوص مشتریان صنعتی) جالب و مهم است این است که آیا قابلیت اطمینان بیان شده، تنها اجتناب از قطعی های طولانی مدت را شامل می شود و یا افت ولتاژها نیز از

 بین خواهد رفت. بحث کیفیت توان در مورد دیگر جنبه های منبع ولتاژ بحث می کند. ولی در این میان به یک تناقض می رسیم و آن اینکه مهمترین عامل ایجاد خرابی در ولتاژف تجهیزاتی است که متشرکان از آنها استفاده می کنند. در مورد سیستم قدرت دیدگاه های مختلف وجود دارند. دیدگاه کلاسیک که در آن کلیه مشترکان به عنوان مصرف کننده در نظر گرفته شده اند و نیروگاه ها توان را تولید می کنند این دیدگاه را می توان به صورت شکل 1-1 نمایش داد. در این دیدگاه کلیه مشتریان شبکه به عنوان بارهای الکتریکی در نظر گرفته شده است ولی با گسترش شبکه های قدرت و انجام مطالعات بیشتر، دیگر این دیدگاه کلاسیک جوابگو نخواهد بود. دلایل زیادی در این ارتباط بیان شده است که مهمترین آنها در زیر آمده است:

1) سیستم های قدرت به گونه ای شده است که دیگر نمی توان گفت تنها یک شرکت با مشترکان در ارتباط است بلکه شرکت های مختلف در زمینه تولید و انتقال وجود دارند که باید به نوعی هماهنگی داشته باشند.
2) مشترکان سیستم قدرت نسبت به حقوق خود آگاه تر شده و خواهان داشتن توان الکتریکی با قابلیت اطمینان بالا و هزینه پایین هستند. در چنین شرایطی دیگر نمی توان مشترکان را از طریق حداقل قابلیت اطمینان (اجتناب از قطع برق) راضی کرد.
3) تولید توان الکتریکی برخلاف گذشته دیگر در نیروگاه های بزرگ که توان تولیدی را به شبکه انتقال تحویل می دادند متمرکز نشده است. بلکه واحدهای تولیدی کوچک با ولتاژ پایین که توان را به شبکه توزیع تحویل می دهند، افزایش پیدا کرده است که نیروگاه های مبتنی بر انرژی های تجدیدپذیر نظیر انرژی خورشیدی و بادی از این نوع هستند.