وبلاگ

حفظ بهداشت و سلامت یک بازار کلیدی برای صنعت نساجی می باشد. در سال 2000 بیش از 1/5 میلیون تن مواد منسوج بهداشتی و پزشکی، با رقمی حدود 4/5 بیلیون دلار در سراسر جهان مصرف شده است. می توان تخمین زد که با رشد سالیانه 4/5 درصد در سال 2010 این میزان به 2/4 میلیون تن با ارزشی حدود 8/2 بیلیون دلار خواهد رسید. از این رو بخش پزشکی و بهداشت، فرصت های زیادی را برای توسعه بیشتر محصولات نساجی با توجه به کاربرد آنها ایجاد می کنند و یکی از بخش های بسیار مهم برای رشد این صنعت می باشد. در صنعت نساجی، رقابت روبه رشدی در کارخانجات سراسر جهان برای دستیابی به پیشرفت در بازار تولیدات خاص وجود دارد که مستلزم تغییر روش های تولید سنتی به روش های تکنولوژی های پیشرفته می باشد. این مسئله بخصوص در کشورهایی که هزینه کارگر در آنجا بالاست، از قبیل کشورهای غربی بسیار حائز اهمیت می باشد. تلفیق حسگرها و وجه اشتراک ها درون پوشاک، یک موضوع بسیار جالب برای کاربردهای پزشکی و نمایش علائم حیاتی می باشند به طوری که حس کردن فعالیت ها به صورت خودکار را به راحتی امکان پذیر

 می سازند. اگر سنسورها در پوشاک به کار روند، پوشیدن لباس ها در برابر معاینه شدن و تحت مراقبت علائم حیاتی می باشند. این روش برتر از روش های دیگر دستیابی به e-Health (سلامت الکترونیک) می باشد. همچنین استفاده از صفحات و حسگرهای پزشکی قابل پوشیدن، اغلب توسط مصرف کنندگان به جهت آسیب ها و مشکلات پزشکی ناشی از وجود قسمت های برجسته و مشخصه صفحات و حسگرهای فوق مورد استفاده قرار نمی گیرند. اگر حسگرها (صفحات) درون لباس تلفیق شوند این مشکل برطرف می شود. مزیت اصلی منسوجات هوشمند برای کاربردهای پزشکی به همین دو دلیل عمده می باشد: آنها در تماس و ارتباط با پوست انسان می باشند و از تمام حرکات انسان تبعیت می کنند. بنابراین، امکان حس پارامترهای فیزیولوژیکی و بیومکانیکی وجود دارد. اگرچه در اینجا دو اشکال وجود دارد که با موارد زیر سرکار دارد: مقاومت ظاهری بالا در تماس با پوست برای ضبط سیگنال های فیزیولوژیکی و حرکت افتادگی در پوشاک، که بدین معنی است که این حرکات مفید نمی باشند (علائم غیر لازم و مزاحم). لذا لازم است تکنولوژی های جدید برای آنالیز و تجزیه سیگنال های بدست آمده توسط منسوجات هوشمند به کار گرفته شوند. لذا لازم است یافته ها و روش های جدید تکنولوژیکی به جای الگوریتم های ثابت و عملگرها بکار روند. این یافته ها در بخش سلامت ما را به سمت راه کارهای جدید در زمینه سلامتی هدایت می نماید با بهبود کیفیت زندگی بیماران و کاهش هزینه های اجتماعی، به سمت تغییر مدل، از سیستمی که در آن شهروندان برای دریافت خدمات پزشکی به مراکز درمانی شهر می روند (سیستم های سلامت بخش بیمارستانی متمرکز) به سیستمی که در آن بررسی ها و درمان به صورت مجزا و در هر کجائی امکان پذیر باشد سوق داده می شود.