وبلاگ

تنها راه افزایش کیفیت محصولات و خدمات، استفاده از تکنولوژی برتر، مواد اولیه مرغوب تر و گرانتر و نیروی انسانی با تخصص بالا نیست.
در این راستا، یک روش موثر و کارا برای از عهده برآمدن این مهم (کیفیت)، روش جدید طراحی بهینه برای عملکرد، کیفیت و هزینه است. این روش، طرح استوار نامیده میشود که شامل ویژگی های زیر است:
1) غیر حساس نمودن عملکرد محصول به تغییر پذیری مواد اولیه، که نتیجۀ آن، بکارگیری مواد و قطعات با مرغوبیت پایین تر و هزینه کمتر، در اغلب موارد می باشد.
2) استوار نمودن طراحی ها در مقابل تغییر پذیری ساخت (تولید) که نتیجۀ آن، کاهش هزینۀ نیروی انسانی و کاهش دوباره کاری و ضایعات است.
3) بکارگیری طرح هایی با حداقل حساسیت در مقابل تغییری پذیری محیط، که نتیجه آن، کاهش هزینه های عملیاتی (بکارگیری) میباشد.
4) بکارگیری یک فرآیند توسعه یافتۀ جدید، بگونه ای که از فعالیت های مهندسی، بصورت موثرتری استفاده میشود.
روش طرح استوار یک متدلوژی مهندسی برای بهبود کارآیی در فاز تحقیق و توسعه میباشد. بطوریکه محصولات با کیفیت بالا و هزینۀ پایین می توان تولید کرد. استفاده از این روش میتواند در سطح بالایی، توانایی سازمانها را در جهت راهیابی به بازارهای جهانی و پایین نگه داشتن هزینه های تولید و توسعه و تحویل محصولات با کیفیت بالاتر را، بهبود ببخشد.
مبتکر طرح استوار پروفسور تاگوچی است که از دو منظر فلسفی و روش شناسی به موضوع نگریسته است. اساس فلسفه او بر این استوار

 است که هر گونه بهبود در کیفیت محصولات و فرایندهای ساخت باید با تحلیلی از طراحی های مربوطه آغاز شود.

روش شناسی او برای بهینه نمودن پارامترهای طراحی محصولات وفرایندهای ساخت که در ارتباط با مشخصه های اصلی طراحی صورت میگیرد به سه مرحله جداگانه به نام های:
الف) طراحی سامانه
ب) طراحی پارامتری
ج) طراحی رواداری (تولرانس)
تفکیک میگردد.
در طراحی سامانه، کاربرد دانش علمی و مهندسی به منظور تولید یک طرح اولیه ای از محصول یا فرایند ساخت که بتواند نیازهای اساسی را در رابطه با عملکرد را براورد سازد می باشد. در ضمن مشخصات فنی ای که برای این طرح اولیه تعریف میشود نقاط شروع بهبود مشخصه های طراحی به حساب می آید.
اصل اساسی طراحی اثر زدا (طرح استوار) عبارتست از: بهبود کیفیت یک محصول با حداقل کردن اثر علت های تغییر بدون حذف علت ها. این کار به معنی بهینه کردن طراحی فرآیند و محصول برای حداقل کردن حساسیت عملکرد در مقابل علل مختلف تغییرات است این روش طراحی پارامتری نامیده میشود.
طراحی رواداری به روشی می پردازد که در آن از طریق تعدیل در هزینه و کیفیت، حدود تغییر پذیری مقادیر بهینه ای که در طراحی پارامتری مشخص شده اند تعیین می شوند.
اغلب شرکت های موفق و مطرح در کشور ها ی صنعتی، کار صحیح کاهش تغییر پذیری عملکرد محصول را نسبت به منابع اغتشاش برای فن آوری مورد نظر، از طریق بکارگیری روش طرح استوار (طراحی پارامتری) انجام می دهند که نتیجه آن ساخت محصولاتی با کیفیت بالا و هزینه های پایین است ولی شرکت هایی که از روش طرح استوار بی اطلاع هستند در مراحل طراحی به طور چشم گیری به طراحی رواداری و طراحی سامانه متکی هستند. اتکا به طراحی رواداری، محصولات را برای ساخت، گرانتر می سازد و اتکا به طراحی سامانه مستلزم بدست آوردن فناوری و ابتکارات در فن آوری است که برنامه ریزی آن بسیار مشکل بوده و منجر به یک سرمایه گذاری بالا و زمان توسعه طولانی تر می شود.