وبلاگ

 استفاده از مدلهای فومی از بین رونده
 برای ساخت قطعات ریخته گری برای اولـین بـار توسـط شـ رویر
در سال 1958 ابداع گردید. مدلها در ابتدا با برشكاری بلوكهـای پلـی اسـتیرن منبسـط
شـــونده تهیـــه شـــده و قالـــب گیـــری بـــا ماســـه چســـب دار انجـــام مـــیشـــد . ایـــن اختـــراع
توسط كمپانی گرونزوی و هارتمان( Grunzweiy & Hartmann ) خریداری و پس از توسـعه
برای تولید صنعتی مورد استفاده قرار گرفت. پس از آن ایده استفاده از ماسه بدون چسـب توسـط .T
R. Smith در سال 1964 مطرح گردید[1] .
در ساده ترین صورت این فرآیند، مدلهای فومی پس از تهیه با یك دیرگداز پوشش داده می شـوند . سـپس
مدل در داخل یك درجه قرار داده شده و درجه از ماسه بدون چسب پ ر شده و با ایجاد لرزش ، ماسـه در
اطراف مدل متراكم می شود. پس از آن فلز مـذاب بـداخل قالـب ریختـه شـده و جـایگزین مـدل فـومی

 میگردد. این روش ریخته گری و فرآیندهای نزدیك آن بـا نـام هـای مختلفـی شـناخته مـی شـوند نظیـر
 ریختهگری با مدل انبساطی
 ، ریخته گری با مدلهای تبخیرش ونده
، فرآیند فوم حـذف شـونده
، فرآینـد
 قالب پر
 ، فرآیند كستیرال
 و فرآیند پلی كست ، فرآیند رپلیكست
 برای رفع ابهام بدلیل وجـود نامهـای
 مختلف فرآیند، انجمن ریخته گری آمریكا
 نام ریخته گری با مدل انبسـاطی (EPC) را بعنـوان نـام ایـن
فرآیند برگزید[2] .

در فرآیند EPC از مدلهای پلیاستیرن منبسط شونده EPS و یا پلیمتیل متاآكریلات منبسط شده و یـا
پلی آلكیلن كربنات استفاده می شود كه همگی آنها در طی بارریزی مذاب، بر اثر تماس بـا مـذاب تبخیـر
 میشوند. البته گاهی مدل پیش از ریخته گری از داخل قالبهای با ماسه چسب دار خارج مـی شـو . ند هنـوز
بسیاری از قطعات بزرگ نظیر قالبهای پرس با این روش ساخته می شوند. ماسه چسب دار در اطراف مدل
تبخیر شونده ریخته شده و پس از خودگیری قالب، مدل از داخل قالب خارج شده و پس از جفت كـردن
دو نیمه قالب، ریختـه گـری انجـام مـی شـود [ 4و1 ]. اشـكال 2 1 ، و 3 فرآینـد بـالا را بخـوبی تشـریح
می كنند