در تحقیقاتی که توسط محققین ، جامعه شناسان و اقتصاد دانان در زمینه عقب ماندگی کشور های توسعه نیافته انجام شده ، آنچه بیشتر جلب نظر می کند فقدان آموزش کافی ، خصوصاً آموزش عالی به صورت برنامه ریزی شده می باشد. در این تحقیقات عامل عمده نارسایی ها و کمبود ها در زمینه های فرهنگی ، صنعتی واقتصادی کمبود آموزش بزرگسالان تشخیص داده شده است . آموزش بزرگسالان در زمینه های ذکر شده نه تنها باعث ارتقاء سطح فرهنگی جامعه می شود ،بلکه سطح آگهی جامعه را از علم تکنولوژی روز بالا می برد در کشورهای توسفته ، دانشگاه بعنوان یک مرکز تحقیقاتی- پژوهشی سرچشمه نوآوری ها و خلاقیت ها بوده و در رابزه با صنعت و تکنولوژی روز، در جامعه به کار گرفته می شود. در حالی که در کشورهای توسعه نیافته ، فقدان آموزش و پژوهش کار آمد ( علاوه بر برنامه ریزی های ناصحیح)باعث عقب ماندگی صنعتی و در نتیجه عقب ماندگی اقتصادی – اجتماعی شده است.
در این راستا آموزش رشته های هنری ، بیش از پیش اهمیت پیدا می کند و پذیرش و تعلیم دانش پژوهان و هنر جویان . دقت نظر و توجه بیشتری را می طلبد. تربیت نیروی انسانی خصوصاَ قشر هنرمند در کنار سایر رشته ها،باعث رشد و اعتلای فرهنگ ، بهبود روانی و دانش اجتماعی شده و در نتیجه یکی از پر قدرت ترین و قابل اعتماد ترین روش های توسعه حاصل می گردد.
1-1- آموزش عالی[1]
به آموزش بعد از دبیرستان گویند و به عالی ترین سطح تحصیلی اطلاق میشود و به دوشکل کوتاه مدت ( فوق دیپلم ) و بلند مدت ( کارشناسی و کارشناسی ارشد ) می باشد.
1-1-1- دانشگاه
محل دانش . اصطلاحأ موسسه ای که تعلیم درجات عالیه و فنون و ادبیات و فلسفه و هنر کند .
1-1-2- دانشکده
خانۀ علم . محل دانش . جای دانش . اصطلاحأ نامی که به هر شعبه از شعب دانشگاه داده شده است.
1-2- رمز پردازی (سمبولیسم)
معنای باطی که مخزون در تحت کلام ظاهری است که غیر اهل را بدان دسترس نیست .
1-2-1- عرفان
عرفان ، شناسایی و مراد ، شناسایی حق است و نام علمی است از علوم الهی که موضوع آن شناخت حق و اسماء و صفات است.
علم عرفان یکی از علومی است که در دوران اسلامی گسترش و تکامل یافته است . برای آن دو وجه فرهنگی و اجتماعی قائل شده اند. وجه فرهنگی آن همان عرفان است و اهل آن را عارف می خوانند ؛ وجه اجتماعی آن تصوف است که اهل آن را صوفی می خوانند.
1-3- هنر
هنر در واقع به معنی آن درجه از کمال آدمی است که هوشیاری و فراست و فضل و دانش را در بر دارد و نمود آن ، صاحب هنر را برتر از دیگران مینماید .
1-3-1- هنر های تجسمی
از نظر کانت هنرهای تجسمی ،هنرهای واقعیت های حسی هستند و با مکان واقعی چیز های مادی سرو کار دارند مانند نقاشی و مجسمه سازی .
1-3-2- هنر های تجسمی
درهنرهای کاربردی بیش از آنکه به جنبه صرفأ هنری و زیبا شناسانه آنها توجه شود ، جنبه مفید بودن آنها مد نظر است.مانند طراحی صنعتی و صنایع دستی.
1-4- تعریف معماری
معماری (به انگلیسی: Architecture) یا مهرازی هنر و فن طراحی و ساختن بناها، فضاهای شهری و دیگر فضاهای درونی و بیرونی برای پاسخ همآهنگ به نیازهای کارکردی و زیباشناسانه است.
معماری، سبک طراحی و شیوه ساخت و ساز ساختمانها و دیگر ساختارهای فیزیکی است.
باید معماری را از مهندسی سازه و ساخت و ساز متمایز ساخت. گرچه بسیاری از بناها (نظیر خانهها و مکانهای عمومی) کاملا در حیطه دانش معماریست، برخی سازهها و بناهای دیگر (مثل یادمانها، پلها، کارخانهها و غیرو) وجود دارند که در مرزی بین معماری و مهندسی یا معماری و هنر قرار میگیرند.
نظام اداری با توجه به نقش خدمات رسانی به جامعه اداری پیچیدگیهای فراوانی دارد و لازم است در کنار نیروی انسانی ورزیده و آموزش دیده از تکنولوژی، بعنوان یک ابزار کارآمد استفاده نمائیم و روشهای مکانیزه را به خدمت بگیریم، زیرا روشهای مکانیزه تا حدود زیادی می تواند در تحول و افزایش راندمان کار مؤثر باشند .
ضرورت توجه به نحوه استقرار اجزای سازمانی در مجموعههای اداری یکی از معضلات نظام اداری کشور روشهای اجرای آن میباشد این روشها از آنجا که اغلب قدیمی بوده و هیچگاه بصورت مستقل و هماهنگ باسایر سازمانها مورد بررسی قرار نگرفتهاند ، موجب آن گردیده که سازمانهای اداری کشور با روشهای فعلی پویایی لازم را نداشته و دارای کارایی لازم با نیازهای جامعه نباشند . بررسی روشهای اداری کشور و بکار بردن روشهای نوین بجای روشهای قدیمی و سنتی از اموری است که جهت تحول سیستم اداری لازم بنظر می رسد.
طرح جا و مکان از اولین موضوعاتی است که در تجزیه و تحلیل سیستمها و روشهای اداری مورد نیاز در یک مجتمع اداری – خدماتی پرداخته شود .
منطبق نبودن جا و مکان با وظایف یک سازمان باعث کندی و تراکم در کارها میشود . لذا با بکار بردن اصول صحیح طرح جا و مکان میتوان
به بهبود روشهای انجام کار و افزایش کارآیی اثربخش سازمان کمک کرد، بطوریکه طراحی صحیح و تخصیص فضای مناسب به کارکنان می تواند نتایج مثبت زیر را به همراه داشته باشد :
دیر زمانی نیست که واژه اداره، مشتمل بر مفهوم جایگاه فیزیکی و یا نوعی ساختمان شده است. این ادارات قالب فیزیکی معینی برای عملکرد خود ندارند. در این گونه ادارات، مفهوم عمل تحقق می یابد در واقع اداره عبارتست از نظام اجتماعی خاص که براساس آن عده ای از افراد بشر به منظور نیل به یک سلسله هدف های نسبتاً مشخص با یکدیگر همکاری می کنند. بدین معنی که تصمیم هایی اتحاذ می نمایند و تصمیم هایی را به مرحله اجرا در می آورند.
مجموعه ای از افراد است که با ارتباط و همبستگی متقابل مجموعه واحدی را تشکیل می دهند و نقش معینی را ایفا می کنند. هر نظامی در درون خود از خرده نظام هایی تشکیل می شود.
دلت دار زنده به فرهنگ و هوش—— به بد در جهان تا توانی مکوش
کسی کش بود مایه و سنگ آن——دهد کودکان را به فرهنگیان
ز فرهنگ و از دانش آموختن——سزد گر دلش باید افروختن
چنین داد پاسخ بدو رهنمون——که فرهنگ باشد ز گوهر فزون
که فرهنگ آرایش جان بود——-زگوهر سخن گفتن آسان بود
گهر بی هنر زارو خوارست وسست——به فرهنگ باشد روان تندرست
سپردن به فرهنگ فرزند خرد——-که گیتی به نادان نباید سپرد
در دانشنامه ویکیپیدیا فرهنگ اینگونه تعریف شده است:در یک نگاه فرهنگ را ادوارد تایلور (۱۹۱۷-۱۸۳۲)، مجموعه پیچیدهای از دانشها، باورها، هنرها، قوانین، اخلاقیات، عادات و هرچه که فرد به عنوان عضوی از جامعه از جامعهی خویش فرامیگیرد تعریف میکند.
هر منطقه از هرکشوری میتواند فرهنگی متفاوتی با دیگر مناطق آن کشور داشته باشد. فرهنگ به وسیلهی آموزش، به نسل بعدی منتقل میشود؛ در حالی که ژنتیک به وسیلهی وراثت منتقل میشود.
فرهنگ فارسی معین واژهی «فرهنگ» را مرکب از دو واژهی «فر» و «هنگ» به معنای ادب، تربیت، دانش، علم، معرفت و آداب و رسوم تعریف کردهاست.
واژهی فرهنگ در پهلوی ساسانی به صورت «فره هنگ» آمدهاست که از دو جزء «فره» به معنای پیش و فرا؛ و «هنگ» به معنای کشیدن و راندن، ساخته شدهاست. در نتیجه «فرهنگ» به معنای پیشکشیدن و فراکشیدن است. به همین سبب است که در فارسیزبانان فرهنگ را سبب پیشرفت میدانند.
با مطالعهی متنهای باستانی ایران، درمییابیم که واژهی «فرهنگ» از دورهی پارسی میانه است که وارد فرهنگ ایران میشود و پیش از آن کلمهای که به معنای فرهنگ باشد در این زبان وجود نداشت. در این دوره در متنهای پهلوی ساسانی، متنهای سعدی، مانوی و … کلمهی فرهنگ را میتوان بازشناخت. در متنهای پارسی میانه، همانند «خسرو و ریدگ»، «خویشکاری ریدگان» و «کارنامهی اردشیر بابکان» کلمهی فرهنگ به کار رفتهاست؛ همچنین در شاهنامهی فردوسی، آثار سعدی و متنهای دور بعد نیز بارها به این واژه برمیخوریم. در آثار این دوران، فرهنگ علاوه بر دانش، شامل هنرهایی چون نقاشی و موسیقی یا سوارکاری و تیراندازی هم میشد. در گذشته اعتقاد فارسیزبانان بر این بود که تا بدون فرهنگ آدمی نمیتواند قدمی مثبت در زندگی بردارد. از همین روست که فردوسی فرهنگ را برتر از گوهر و نژاد میداند.
برای رعایت حریم خصوصی نام نگارنده پایان نامه درج نمی شود
(در فایل دانلودی نام نویسنده موجود است)
تکه هایی از متن پایان نامه به عنوان نمونه :
(ممکن است هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل است)
روشهای مکانیزه نقش مؤثری در تصمیمگیریها و افزایش کارایی و ضریب اطمینان و دقت و بهبود کیفیت کارها دارد.
نظام اداری با توجه به نقش خدمات رسانی به جامعه اداری پیچیدگیهای فراوانی دارد و لازم است در کنار نیروی انسانی ورزیده و آموزش دیده از تکنولوژی، بعنوان یک ابزار کارآمد استفاده نمائیم و روشهای مکانیزه را به خدمت بگیریم، زیرا روشهای مکانیزه تا حدود زیادی می تواند در تحول و افزایش راندمان کار مؤثر باشند .
یکی از معضلات نظام اداری کشور روشهای اجرای آن میباشد این روشها از آنجا که اغلب قدیمی بوده و هیچگاه بصورت مستقل و هماهنگ باسایر سازمانها مورد بررسی قرار نگرفتهاند ، موجب آن گردیده که سازمانهای اداری کشور با روشهای فعلی پویایی لازم را نداشته و دارای کارایی لازم با نیازهای جامعه نباشند . بررسی روشهای اداری کشور و بکار بردن روشهای نوین بجای روشهای قدیمی و سنتی از اموری است که جهت تحول سیستم اداری لازم بنظر می رسد .
طرح جا و مکان از اولین موضوعاتی است که در تجزیه و تحلیل سیستمها و روشهای اداری مورد نیاز در یک مجتمع اداری – خدماتی پرداخته شود .
منطبق نبودن جا و مکان با وظایف یک سازمان باعث کندی و تراکم در کارها میشود . لذا با بکار بردن اصول صحیح طرح جا و مکان میتوان به بهبود روشهای انجام کار و افزایش کارآیی اثربخش سازمان کمک کرد، بطوریکه طراحی صحیح و تخصیص فضای مناسب به کارکنان می تواند نتایج مثبت زیر را به همراه داشته باشد :
طرح جا و مکان عبارتست از نمودار محل انجام کار ، طرز قرار گرفتن کارمندان در محیط کار و محل استقرار وسایل کار و تجهیزات اداری. در تهیه طرح فضای اداری عوامل متعددی دخالت دارند، لذا با تجزیه و تحلیل همه جانبه فضای اداری و همچنین با رعایت اصول تهیه طرح جا و مکان میتوان طرحهای قابل توجهی برای فضای اداری تهیه کرد این اصول عبارتند از :
سیستم سازماندهی اداری اولین بار در مصر ایجاد گردید. دولت جهت کنترل امور زیر بنایی عمومی و راههای ارتباطی خصوصاً عبور و مرور از رود نیل نیازمن وضع مقررات و ایجاد تشکیلات اداری بود.
در چین باستان نیز با استفاده از تعالیم کنفوسیون در خصوص وظایف دولت شالوده امور بروکراتیک بنا نهاده شد که این تعالیم مورد استفاده و تقلید پاره ای از کشورها از جمله انگستان قرار گرفت.
بتدریج با پیشرفت جوامع و گسترش فعالیت های گوناگون اجتماعی ضرورت ایجاد قوانین و سازماندهی در این جوامع امری اجتناب ناپذیر
شد و رفته رفته ادارات دولتی و خصوصی شکل گرفت. نظر عموم بر این است که تاریخ ظهور ساختمان های اداری بزرگ به اوایل قرن 19 در اروپا و امریکا باز می گردد.
تاریخ تحولات نظام اداری ایران به 2 دوره قبل و بعد از اسلام تقسیم می شود.
دوران پیش از اسلام دارای یک سیستم اداری بسیار ساده بوده که خود دارای مراحلی بشرح زیر است:
مادها در اواخر قرن هفتم(ق.م) حکومتی مقتدر با تشکیلات اداری و نظامی نیرومند و متمرکز به رهبری و فرمانروایی واحد و به شیوه استبدادی بوجود آوردند و این سیستم مقتدر تا آمدن اسکندر به ایران ادامه یافت.
دولت متمرکز هخامنشی با مدیریت سیاسی برتر، تکثر پذیری بالا و به ویژه دیوان سالاری بی نظیر خود، الگو و بنیان جدیدی رادر شیوه و سازمان حکومت گری و فرمان روایی به جهان باستان عرضه داشت، آن گونه که در طول سده های بعد، نظام اداری حکومت های سلوکی، اشکانی، ساسانی، روم و حتی عباسی با پیروی و بر پایه شیوه ها و الگوهای آن برپا و پایدار گشت. در این دوره اقدامات اداری عظیم و شایسته تقدیر داشت. اقدامات اداری وی را می توان به اختصار بیان نمود:
در زمان داریوش کشور به 20 ایالت تقسیم گردید و برای ادارات هر ایالت یک ساتراپ(استاندارد) وجود داشت. یک فرمانده قشون و یک دبیر از طرف حکومت مرکزی برای هر ایالت، تعیین می گردید. زیر نظر دبیر و ساتراپ عده ای کارمند اداری به کار مشغول بودند که وظایف اداری را اجرا می کردند و در مواقع سازمان بروکراسی ایران را تشکیل می دادند.
در این دوره مرکزیت اداری ایران از بین رفت و روش ملوک الطوایفی و نیمه مستقل جانشین آن گردید. مقدونیان چون فاقد نفوذ و تکیه گاه ملی بودند برای اداره این امپراطوری وسیع ناگریز شدند اساس سازمان اداری را که در زمان داریوش پایه گذاری شده بود، ادامه دهند.
در این دوره که از 250 ق.م آغاز شد تا حدودی نظام اداری ایران سامان دهی شد ولی هرگز نتوانست به پای هخامنشیان برسد. اشکانیان مرکزیت سیاسی زمان هخامنشیان را از بین بردند و سیستم اداره امپراطوری را به 7 حکومت تقسیم نمودند و هر حکومت، خود چند امیرنشین داشت.
در این دوره درخشان تاریخ باستان ایران، اداره عمومی را چندین اداره به نام دیوان بر عهده داشتند که از هفت دیوان: ارتش، راه ها، مسکوکات، نامه ها، دادرسی، امتیازات دولتی، مالیات، اوزان و مقادیر نام برده اند. این دیوان ها با تشکیلات و سازمان های منظم و ترتیب کامل، ادرات آن دوره را تشکیل می دادند.
در زمان خلفای راشدین حکومت وسیله ای برای اجرای اصول و احکام دینی به شمار می رفت. در آن دوران تشکیلاتی که بتوان آنرا دولت خواند وجود نداشت و همه امور جامعه با مداخله مستقیم پیشوای اسلامی انجام می شد.
در این دوران نظام اداری اسلام دستخوش تغییر و تحول زیادی شد. در این دوران از 4 دیوان خراج، مستغلات، خاتم و رسایل نام برده اند. ضمناً دیوان الشرطه یا حرس(شهربانی کل) نیز برای اولین بار در عصر امویان (معاویه) تاسیس شد.
در دروه عباسیان خلافت، صورت ایرانی پیدا کرد. عباسیان برای بسط قدرت به توسعه سازمان های اداری پرداختند و به تقلید از ایرانیان مقام و منصب وزارت را به عنوان یکی از پایگاه های مهم حکومتی رسمیت دادند. د راین دوران 2 وزارت تفویض و تنفیذ وجود داشت. از دیوان های جیش، رسالت، عرضی، برید، نفقات، خراج، استیفا، وظایف، اقطاعات، حرس، حسبه، اوقاف، مظالم و دیوان اشراف در این دروه نام برده اند.
در این دوران مرکزیت امور از بین رفت و عدم تمرکز بشکل ملوک الطوایفی، حکمفرما گردید. در این دوران تعداد وزرا به 7 نفر رسید.
شاهان صفوی با تشکیل دولت واحد و مستقل توانستند یک سیستم اداری مقتدر تشکیل دهند و نظام ملوک الطوایفی را از بین بردند.
با ظهور نادر شاه، دوران صفوی از لحاظ سیاسی به پایان رسید ولی اوضاع اداری و اجتماعی آن تغییر نکرد.
سیستم اداری دوران قاجاری ها نیز تا حدودی از دوران صفویه، اقتباس شد. در این دوران بر اثر افزایش تعداد مشاغل دولتی و لزوم نگهداری حساب ها و سایر احتیاجات سلطنتی، سازمان اداری توسعه یافت. برای اولین بار در دوران فتحعلی شاه 4 وزارت خانه: دول خارجه، مالیه، مداخله و قواعد عامه به شکل سازمان های مشابه دولت های خارجی، مامور اجرای وظایف دولت شدند.
در زمان پهلوی کیفیت و کمیت وظایف دولت تغییر کرد و توجه خاص وی به ایجاد نظم و قانون منجر به ایجاد سازمان های جدید دولتی شد و شالوده ای متفاوت در تشگیلات اداری مملکت و نحوه اجرای وظایف و هدف های هر وزارتخانه بنیان گذارده شد.
بر اساس قانون اسای، حکومت ایران، جمهوری اسلامی اعلام شد که در راس کلیه امور ولایت فقیه قرار گرفت و اداره امور بر عهده قوای سه گانه گذارده شد. تشکیلات فعلی دولت جمهوری اسلامی ایران شامل 21 وزارتخانه، 5 سازمان وابسته به نهاد جمهوری اسلامی است.
تاریخ ایجاد ساختمان های اداری بزرگ در ایران به اوایل قرن 14 هجری شمس باز می گردد.
به نظر می رسد چیزی که به عنوان وجه تمایز در این پروژه مدنظر قرار خواهد گرفت توجه خاص به بحث جایگاه فرهنگ و اصولا فلسفه وجودی چنین فضاهایی است.
وجود کتابخانه هایی که جایگاه فرهنگی و اجتماعی خود را حفظ کرده اند، در کنار تکنولوژی جدید منطقی به نظر می رسد. در این مجموعه توازنی بین مواد کاغذی منتخب، ارزشمند و پر مخاطب، در کنار منابع الکترونیکی جامع و قابل دسترس، شدیدا مورد نیاز است.
توجه به این مسئله تقریبا تمامی تعاریف و روابط را در معماری این پروژه تحت تاثیر قرار خواهد داد و با تمرینی جدید در واقع سعی خواهیم
کرد جهت ماندگاری فضا لباس زمانه را بر تن موضوعی بپوشانیم که بی شک جایگاه عظیم و متعالی خویش را در جوامع انسانی حفظ خواهد کرد.
شناسایی جایگاه و وظایف کتابخانه ها در جامعه امروز ما میسر نمی شود مگر با شناخت و مقایسه گذشته، حال و آینده ای که فراروی ما است.وشناسایی قابلیت هایی که ابزارهای زمانه امروز در اختیار کتابخانه ها می گذارند.و در نهایت ضمن شناسایی قابلیت ها، محدودیت ها و خواسته هایی که موضوع پروژه در اختیار معماری می گذارد، سعی در خلق فضایی داریم که به بهترین روش به این مطالبات پاسخ دهد.
ارسطو فیلسوف بزرگ یونانی ساید اولین دانشمندی باشد که 2300 سال پیش نخستین بار در زمینه ارتباط سخن گفت. او در کتاب مطالعه معانی بیان که معمولا آن را مترادف ارتباط میدانند، در تعریف ارتباط می نویسد:
“ارتباط عبارت است از جستجو برای دست یافتن به کلیه وسایل و امکانات موجود برای ترغیب و اقناع دیگران”
در فرهنگ وبستر communication عمل ارتباط برقرار کردن تعریف شده و در توضیح فارسی آن معادل هایی نظیر رساندن، بخشیدن، انتقال دادن، آگاه کردن، مکالمه و مراوده استفاده شده است. در فرهنگ لغت در مورد لغت فوق اضافه شده که عمل برقرار کردن ارتباط می تواند از طریق کلمات، حروف، پیام ها، مکاتبه ها و دیگر راهها انجام گیرد.
به دلیل گسترده بودن دانش ارتباطات و از طرفی تغییر نگاه بشر یه مقوله ارتباط در زمان های متفاوت، تعریف مشخص و ثابتی از آن وجود ندارد و در هر رشته، متناسب با مبانی شناختی مربوط به آن تعریف می شود.